Hoe anders begon de dag voor de C-jongens. Ook zij waren met medaille-aspiraties naar Brabant afgereisd maar zagen tot hun grote schrik dat het estafettestokje niet over de finish kwam. Een onderdeel waarin we het hele jaar uitblonken. De jongens waren zichtbaar aangeslagen maar hadden nog voldoende onderdelen om dat verlies te compenseren. Voor Martijn werd het een dag vol emotie. Onze krachtpatser heeft ons de laatste weken aangenaam verrast, waardoor de verwachtingen hooggespannen waren. Misschien wel te hoog, want waar Beekhuis normaal uitblinkt in het maken van slechte grappen en worsteltechnisch niet te evenaren is, zagen we nu een strak koppie en een totale blackout tijdens het discuswerpen. De tranen maakten al snel plaats voor een gevoel van trots want bij het hoogspringen en kogelstoten was hij weer ouderwets op dreef.
Wat dit team zo sterk maakt is een gevoel van saamhorigheid. Maarten voelde feilloos aan dat een goede discusworp niet slecht zou uitkomen en hij deed precies dat. Maarten is toch wel een beetje ons zorgenkindje. Veel geblesseerd maar de laatste weken zag je hem opbloeien. Vooral de meerkamp in Krommenie was van een ongekende schoonheid en in Breda liet hij zien dat dit geen tweedagsmoment was. Een ijzersterk pr bij kogel en met Mika een sterke 800 meter. Maarten onmisbaar dus en dat kan je ook van Mika zeggen. Niet veel clubs hebben de luxe dat hun derde hordeloper onder de 15 seconde loopt. Mika had even wat tijd nodig na de vakantie om op te starten maar eenmaal opgestart is hij levensgevaarlijk. Zijn horderace briljant en van alle C-junioren misschien wel de atleet die het meeste uit zijn potentieel haalt.
U merkt het al, de teleurstelling van de estafette is ver weggestopt en Sil en Jos staan klaar voor de horde. Beekhuis, die op een subtiele manier de concurrentie nog iets zenuwachtiger maakt . Wat volgt is een fabelachtige race van beide mannen. Sil, ja van die Negenman-familie die het beste onder druk presteren, noteert een onmogelijk geachte 13.55! Slechts 9 jongens waren ooit sneller. Jos doet daar weinig voor onder en is met 13.86 ook terug te zien in de allertijdenranglijst. Als de speer in zijn laatste poging richting de 44 meter vliegt is daar opeens het besef. Het kan nog! Sparta heeft wat kleine steekjes laten vallen en kan nog van dat podium af als het aan ons ligt.
Zeker als Igor 5.61 meter gaat springen! Opnieuw een pr en we weten nu allemaal zeker wat de beste voorbereiding is op deze wedstrijd. Mountainbiken in de Ardennen. Alhoewel hij daar na de 100 meter wel een beetje op terug moest komen. Boris moet fit worden. Gezegend met een geweldig talent maar een gebrekkig fysiek. Het hoogspringen was uitstekend met 1.55, bij het verspringen kwam er door blessures niet uit wat er inzit. Het hoort bij de sport maar blijft vreselijk frustrerend voor atleet en trainer om mee om te gaan. Onthoud de naam, Boris Hoogervorst. Tijn was net op tijd terug van een mysterieuze blessure. Een ontsteking aan het oog leidde een ziekenhuisbezoek en pittige antibioticakuur in. Een bezoek aan de chiropractor gaf het gewenste resultaat want Tijn staat bijna recht! In Breda ouderwets stabiel met een hele mooie 800 meter.
Doordat we de estafette nog moesten overlopen bungelden we onderaan de ranglijst. Maar de tweede man van Sparta kon niet sprinten! Zo dachten we en zo hadden we nog steeds kans op een medaille. Helaas had de bewuste man haast en wisten we dat de vierde plaats het hoogst haalbare werd. Sil toverde zijn hordebenen tevoorschijn en won de 100 meter en het stokje bereikte nu wel de finish in een meer dan respectabele tijd. Zo werden we inderdaad vierde met de beste score van het seizoen!
Met twee ploegen in de top 5 een historische oogst. Maar om dat vol te kunnen houden moeten we binnen de club wel doorpakken. Trainers verdwijnen, atleten komen. Wil je kwaliteit blijven leveren dan moet je dat aan kunnen bieden. Laten we met zijn allen de handen ineen slaan om deze prachtige dag in de toekomst een mooi vervolg te geven.
