Hij is één van de drijvende krachten van de huidige C-junioren. Mocht je hem zoeken bij een wedstrijd, dan is de kans groot dat hij voorop loopt bij de warming-up. Een rasoptimist, die in zijn korte leven al meer heeft meegemaakt dan menigeen in een heel leven voor de kiezen krijgt. Voldoende reden dus om nader kennis te maken met captain Floris.
De geboren Amsterdammer verhuist op 3 jarige leeftijd naar Haarlem en het duurt niet lang voordat hij de sportvelden onveilig maakt. In eerste instantie als voetballer bij BVC Bloemendaal maar snel daarna volgt ook de gang naar KAV Holland. Van de klasgenoten op de Beatrixschool die hem vergezellen, zijn Sil en Ivar nog steeds actief. Lang krijgt voetbal de voorkeur en schopt hij het tot de selectie, maar de laatste tijd lijkt er toch een voorkeur te komen voor de moeder aller sporten, atletiek. ‘ De laatste jaren voetbal ik in een vriendenteam waar het er niet al te serieus aan toe gaat. Terwijl bij atletiek er juist een drive bij iedereen is om het goed te doen. En het is nog gezellig ook’. Om de wil van Floris duidelijk te kunnen schetsen het volgende. Zijn trainer houdt sinds een paar maanden de aanwezigheid bij en heeft een beloning uitgeloofd voor degene die het meest op de training verschijnt. Floris ging echter op vakantie en zou 2 waardevolle trainingen voor dat klassement moeten missen. Het retourtje Nijmegen-Haarlem was al bijna geboekt, ware het niet dat zijn ouders daar, volledig terecht, een stokje voor staken.
Van of hij doof was naar zware chemokuren.
Of hij doof was. Het zal je als peuter maar gevraagd worden. Het leidt tot een bezoek aan het consultatiebureau waarin hij niet door de oogtest komt. Het zijn dus niet de oren die hem in de steek laten, maar zijn ogen. Verder onderzoek maakt dat er een tumor in zijn oogzenuw wordt geconstateerd. Wellicht een geboren afwijking maar wel één die in het ergste geval ervoor kan zorgen dat hij volledig blind wordt. Doordat de tumor stabiel blijft en er geen kans op uitzaaiing is, wordt in eerste instantie besloten om er niets mee te doen. ‘ Toen ik 11/12 was begon de tumor echter te groeien en ging ik slechter zien. Toen moest er wel iets gebeuren’.
Het is het begin van een pittige periode waarop Floris in november 2018 zijn eerste chemokuur krijgt. ‘ Ik heb anderhalf jaar chemokuren gehad. Na een half jaar bleek dat plan A niet werkte en zijn ze overgestapt naar plan B. Dat leek goed uit te pakken tot het einde van de behandeling. Toen bleek de tumor toch een beetje gegroeid te zijn. Om de tumor beter te kunnen onderzoeken moest er een stukje weggehaald worden. Een risicovolle operatie omdat de tumor midden in mijn hoofd zit’. Floris waant zich op een bouwplaats met een drilboor als zijn grootste vriend. De operatie is een succes en met de nieuwe informatie wordt het chemoplan met succes aangepast. Bijna een jaar geleden heeft Floris zijn laatste chemokuur gehad en sindsdien is de situatie niet alleen stabiel, maar zelfs verbeterd. In combinatie met een nieuwe bril heeft Floris met zijn goede linkeroog 30 procent zicht. Heeft hij er dan veel last van in het dagelijks leven? ‘ Het ergste vind ik eigenlijk nog dat als ik op de fiets zit en mensen roepen mij dat ik niet reageer. Alsof ik daar dan te cool voor ben. Maar ik heb het gewoon echt niet gezien. Verder zijn de schoolboeken te klein dus werk ik met een iPad of laptop, zit ik altijd vooraan in de klas en maak ik mijn toetsen op A3 papier. Gepest ben ik nooit, sterker nog, sommigen wisten het niet eens’. Dat zijn schoolprestaties op het Stedelijk Gymnasium er nooit onder hebben geleden zegt veel over de instelling van Floris. In alles een optimist en vooral, een doorzetter.
Dromen van Paralympische Spelen
Doordat Floris sinds deze winter weer normaal kan trainen is hij, net zoals de rest van de groep, als een komeet omhoog geschoten. De turbopas waar hij bekend om staat, heeft plaatsgemaakt voor een turbopas met paslengte. Floris vliegt sindsdien over de baan en het bewijs daarvoor wordt geleverd bij de tweede oefenwedstrijd waarin hij naar een duizelingwekkende 12.28 seconden op de 100 meter snelt. Dat hij daarbij iets teveel wind in de rug heeft is hem vergeven.
Een tijd onder de 12 seconden lonkt, maar Floris heeft veel grotere plannen.’ Ik wil graag naar de paralympische spelen. Het probleem is dat ik volgens de regels nu nog niet in aanmerking kom omdat ik te goed zie. Ik ben het trouwens niet helemaal eens met hoe ze tot die regels zijn gekomen. Met mijn linkeroog zie ik nu 30 procent, met mijn rechteroog een stuk minder. De regel is dat je met je beste oog niet meer dan 10 procent mag zien’. Een bizarre gedachte, want het is toch niet te hopen dat Floris zijn situatie de komende jaren verslechterd. Plan B ligt gelukkig al lang klaar‘. Ik wil heel graag sportjournalist worden. Ik heb een obsessie voor sport en het lijkt mij geweldig om daar iets mee te doen’. Alsof dat nog niet genoeg is zit Floris ook nog in de kinderadviesraad van het PMC (Prinses Maxima Centrum), waar de adviezen uiteenlopen van welke cola er geschonken moet worden, tot hoe de wachtkamer er het beste uit kan zien.
Een bijzonder, optimistisch mens met een fantastische drive. Van Floris gaan we hoe dan ook nog heel veel horen!
